زيست حسگرها گروهی از سیستمهای اندازه گیری می باشند و طراحی آنها بر مبنای شناسایی انتخابی آنالیت ها بر اساس اجزا بیولوژیک و آشکارسازهای فیزیکی-شیمیايي صورت می پذیرد. این حسگرها متشکل از سه جزء عنصر بیولوژیکی، آشکار ساز، و مبدل می باشند.
یک زیست حسگر به طور کلی شامل یک سیستم بیولوژیکی تثبیت شده می باشد که در حضور آنالیت مورد اندازه گیری باعث تغییر خواص محیط اطراف می شود. وسیله اندازه گیری که به این تغییرات حساس است، سیگنالی متناسب با میزان و یا نوع تغییرات تولید می کند که سپس به سیگنالی قابل فهم برای دستگاه های الکترونیکی تبدیل میگردد. زیست حسگرهای مبتنی بر بی حرکت سازی آنزیمها کاربردهای فراوانی در زمینه های صنعت، بیوشیمی، و ایمنی شناسی و آنزیمشناسی دارویی دارند.
زیست حسگر بعنوان ابزار تحلیلی فشرده ای که مؤلفه حس بیولوژیکی یا مشتق از آن را هم بصورت مستقل و هم بطور کاملاً وابسته با یک مبدل فیزیکی-شیمیایی تعریف می شود. یک زیست حسگر سامانه ای است از دو مبدل بیوشیمیایی و فیزیکی که در ارتباطی نزدیک یا مجاورت یکدیگر غلظت یک آنالیت را به یک سیگنال قابل اندازه دگیری تبدیل میکنند. عمل مبدل بیوشیمیایی در سامانه (واکنش کاتالیز شده توسط آنزیم) منجر به تغییر در ویژگی فیزیکی یا آغاز فرآیند (شار الکترونهای حاصل از واکنش اکسایش-کاهش) میشود که حس شده و بوسیله مبدل فیزیکی به یک سیگنال الکتریکی (الکترود، تحت پتانسیل ثابت) میشود بطوریکه در شکل1 بطور شماتیک نشان داده شده است.
منبع: لک، م.ب.، 1392. زیست حسگر و کاربرد آن در صنایع غذایی. مکانیزاسیون کشاورزی. شماره 1، مقاله 4
وبسایت تخصصی مکانیزاسیون کشاورزی
بدون دیدگاه