به تعبیر لغتنامه دهخدا مهندس کسی است که تلاش می‌کند، یک ساختار عملیاتی و عملی از مفهومی را ایجاد کند و در یکی از رشته‌های مهندسی آموزش دیده باشد و یا به طور حرفه‌ای در آن رشته مشغول به کار باشد. مهندسان از فناوری، ریاضیات، و دانش برای حلّ مسائل کاربردی استفاده می‌کنند (ویکی‌پدیا).
تعابیر فوق، مهندسی کشاورزی در بسیاری از گرایش‌های کنونی را در بر نمی‌گیرد. امّا فارغ از بحث در مورد اینکه کدام گرایش‌های کشاورزی مهندسی یا علوم هستند، بر این نکته تأکید می‌گردد که مهندسی مکانیک بیوسیستم یقینا زیرشاخه‌ای از مهندسی است و فارغ‌التحصیل این رشته به معنای واقعی یک مهندس است.
حال، این نکته مطرح می‌شود که عنوان مهندس یا غیر مهندس چه تأثیری بر اشتغال فارغ‌التحصیلان دارد؟
باید اعتراف کرد که در سرفصل دروس مهندسین مکانیک بیوسیتم به مباحث فنی توجهی ویژه شده است و این فارغ-التحصیلان بطور بالقوه از قابلیت فنی بالایی برخوردار هستند اما به دو شرط:
1) دانشجویان این رشته باید از لحاظ استعداد ریاضی و تحلیل مهندسی، قابلیت کافی را برای درک مفاهیم داشته باشند.
2) استادان مربوطه علاوه بر دارا بودن شرط نخست، بتوانند مسائل و نمونه‌های ملموس کشاورزی را در حین تدریس برای دانشجویان تفهیم کنند.
البته، دامنه وسیعی از تخصص‌های فنی در کشاورزی لازم است و برتری مهندسین مکانیک بیوسیستم در حل مسائل کشاورزی نسبت به مهندسین فنی، اشرافیت ایشان به محیط‌های کشاورزی و مسائل مبتلابه است. در عین حال که با کسب مهارت کافی می‌توانند در بخش صنعت نیز موفق باشند. همچنان که موارد بسیاری مشاهده می‌شود.
البته، اشتغال ایشان در صنعت رسالت اصلی این رشته نیست. بلکه، در حال حاضر، یکی از دغدغه‌های مهم تصمیم‌گیران در این حوزه، نابسامانی بازار کار است. دانشگاهیان، متولیان اجرا و ایشان بالعکس مقصر را معرفی می‌کنند. اما، این در زمانی مفهوم دارد که بحث اشتغال از طریق استخدام مطرح باشد که مهارت مهندس سنجیده می‌شود یا در حق وی اجحاف می‌شود.
در حالی که مهندسین ماشین‌های کشاورزی (اعم از مهندسین مکانیک بیوسیستم، ماشین‌های صنایع غذایی، مکانیزاسیون کشاورزی و …) ذاتاً باید کارآفرین باشند. زیرا کشور در بخش کشاورزی و به‌ویژه کشاورزی مهندسی شدیداً نیازمند راهکارهای اجرایی است.
این رشته بکر است و بازار کار آن بالقوه است. یکی از بخش‌های محجور و مغفول کشاورزی کشور که همانا کشاورزی مهندسی است نیازمند ورود این مهندسین به عرصه اجرا است. امّا، باید پذیرفت که تا کسب تجربه کمی زمان لازم است و یک مهندس تازه‌کار نمی‌تواند یک شبه ره صد ساله رود. البته، این انتظار می‌رود که تخریبی که از کم‌تجربگی ایشان به بار آید به یقین کمتر از آسیبی است که امروز شاهد آن هستیم.
فعالیت در زمینه طراحی، ساخت و ارزیابی انواع سازه‌ها، ماشین‌ها، تجهیزات و ابزارهای صنایع غذایی، زراعی، باغی، دام، طیور، شیلات، گلخانه، زنبورداری و … انتخاب و مدیریت ناوگان ماشین‌های کشاورزی، تحلیل سیستم‌های کشاورزی (چه در محیط‌های باز و چه در محیط‌های بسته) ممیزی یا تولید انرژی، سامانههای اتوماسیون کشاورزی و بسیاری از این قبیل در حیطه تخصص مهندسین ماشین‌های کشاورزی است که تا کنون متولیان اجرا آن را نادیده گرفته‌اند و دانشگاهیان نیز پیگیر نشده‌اند.
بنابراین، انتظار می‌رود که مهندسین خود چاره کار را در کارآفرینی بیابند.
بدون دیدگاه