سلولهای خورشیدی، که دانشمندان آنها را سلولهای فتوولتائیک (Photovoltaic) نیز نامیدهاند، تابش خورشیدی را بطور مستقیم به برق تبدیل میکنند. PV نام خود را از فرآیند تبدیل نور (فوتونها) به برق (ولتاژ) میگیرد که اثر PV نامیده میشود.
اثر PV در سال 1909 توسط یک مخترع کانادایی بنام جورج کاو برای نخستین بار کشف شد. سپس، دانشمندان آزمایشگاههای بل در دهه 1950 کشف کردند که سیلیکون (عنصری که در شن یافت میشود) یک شارژ الکتریکی را در زمانی ایجاد میکند که در معرض نور خورشید قرار گیرد. به زودی، سلولهای خورشیدی برای تأمین توان در ماهوارههای فضایی، موارد کوچکتر مانند ماشینحساب و ساعت به کار گرفته شدند.
سلولهای خورشیدی مرسوم از سیلیکون ساخته میشوند که اغلب صفحات تخت هستند و معمولاً بیشترین بازدهی را دارند.
نسل دوم سلولهای خورشیدی فیلم نازک نامیده میشوند. زیرا از سیلیکون آمورف یا مواد غیر سیلیکونی مانند تلورید کادمیوم ساخته میشوند. سلولهای خورشیدی فیلم نازک از لایههای مواد نیمههادی با ضخامت تنها چند میکرومتر استفاده میکنند.
نسل سوم سلولهای خورشیدی از تنوعی از مواد جدید در کنار سیلیکون ساخته میشوند که شامل جوهرهای خورشیدی با فناوریهای چاپ متداول، رنگهای خورشیدی و پلاستیکهای هادی میباشد. بعضی از سلولهای خورشیدی جدید از لنزها یا آینههای پلاستیکی برای متمرکز کردن نور خورشید بر تکه بسیار کوچک ماده PV با بازدهی بالا استفاده میکنند. ماده PV گران است، اما از آنجا که بسیار کم مورد استفاده قرار میگیرد، این سامانهها برای استفاده در تأسیسات و صنعت از لحاظ هزینه کارآمد هستند. البته، از آنجا که لنزها باید روبه خورشید باشند، استفاده از کلکتورهای متمرکز کننده به نواحیای محدود میشود که بیشترین تابش خورشیدی را داشته باشند.
مزایای نیروگاه خورشیدی
- صرفهجوییهای اقتصادی از طریق تخفیفات، وامها و اعتبارات مالیاتی
- حاشیه امن در مقابل افزایش قیمت برق
- کاهش هزینههای کاری ساختمان
- حداقل نگهداری با قابلیت اطمینان بالا
- کمک به نیل به اهداف پایداری در حین برقراری مدیریت سبز
- پشتیبانی از استقلال انرژی
بدون دیدگاه